|
|
We realiseren het ons vaak niet, maar in het voorkomen van verdere nare ervaringen, in het ontwikkelen van onze zogenaamde overlevingsmechanismen, behoeden we ons niet echt van die nare ervaringen. We krijgen er juist nare ervaringen bij die het overlevingsmechanisme bekrachtigen. En ze onthouden ons van de ervaringen die onze spirit en essentie voeden. En zo schieten we ons in onze eigen voet.
|
Het is de conclusie die bij mij boven kwam drijven de afgelopen tijd. Gevoed door mijn eigen ervaringen en een terugblik hierop tijdens meditaties. Maar ik zie hetzelfde gebeuren tijdens helingen bij mens en dier. Neem bijvoorbeeld de hond die op basis van een nare ervaring afweer begint te vertonen naar andere honden. Hij zal daarin ook agressie ontmoeten bij de andere hond. De kans dat hij in een conflict belandt is vrij groot en zo bekrachtigt hij zijn eigen overlevingsmechaniek. De hond snapt niet dat hij daarmee een leuk speelmaatje of simpelweg ontspannen rondlopen misloopt, en wij snappen dat eigenlijk ook niet. Ook wij gaan met kromme tenen lopen. Daarmee hebben we wel gespannen uitlaatrondjes, maar ellende kunnen we er niet mee voorkomen.
|
En zo werkt het ook voor ons mens. Maar er zit nog iets anders aan vast. We praten namelijk geregeld over ons rugzakje waarin al die nare ervaringen zouden zitten. We torsen ze als een last met ons mee als ware het zware keien. Het leven is vrij pittig nietwaar? En wie wil mag een kijkje in dat rugzakje nemen en meewarig zijn hoofdschudden 'Tjonge, jij hebt het pittig gehad!'. Maar zijn het wel echt keien die we meetorsen?
|
Ik ben er de afgelopen tijd steeds meer van overtuigd geraakt dat we het leven maar op één manier tegemoet kunnen treden, en dat is met open armen, ontvankelijk voor alles wat het brengt. Want wat keien lijken, kunnen zomaar diamanten zijn.
|
|
Zo werd ik bijvoorbeeld op een zondagochtend tijdens het uitlaten van Thor getrakteerd op een scheldpartij. Jawel, midden in het bos, met een zonnetje erbij! Ik liep daar namelijk met Thor aangelijnd toen ‘een grote vijand’ van Thor het bos door kwam rennen, los, en probeerde Thor op wat voor manier dan ook te grazen te nemen. Ik viel, kneusde een vinger terwijl mevrouw in kwestie probeerde haar hond te pakken. En terwijl ze daarmee bezig was en ik aan het worstelen was om mijn evenwicht te bewaren en verdere schade te voorkomen, kreeg ik de volle laag. Het was mijn eigen schuld want haar hond had een trauma opgelopen door mijn hond. Wauw, daar moest ik even op kauwen toen ik mijn weg vervolgde naar huis met een zwellende vinger en blauwe dij. Dat was nog eens een gevalletje ‘je schuld niet nemen’ en ‘projectie van eigen trauma’. Toch, toen ik hiernaar ging kijken ontdekte ik mijn eigen innerlijke ‘psychopaat’ (je weet wel, die ene die stiekem een ander de schuld geeft), en mijn angst ‘voor het grote gevaar’ wat zich in brein had genesteld. Met andere woorden, door dit incident met open armen te ontvangen ontstond voor mij de gelegenheid mijzelf op te schonen. Mijn dank was groot.
|
|
|
|
|
Dit bracht mij in mijn mijmeringen bij het woordje ‘overgave’ en ‘The Great Spirit’. Een zoektocht op internet bracht bij dit standbeeld van een indiaan te paard met zijn armen, hart en handen wagenwijd open. Hij doet hier een appel op The Great Spirit. Maar ik ervaar het als alles ontvangen wat The Great Spirit je te brengen heeft, in overgave, totale machteloosheid en dankbaarheid. Want de ogenschijnlijke stenen in je rugzakje kunnen zomaar je rijkdom zijn. Rijkdom aan levenservaringen en telkens weer een gelegenheid je te ontdoen van oude en overbodige innerlijke overtuigingen en overlevingsmechanieken.
|
The Great Spirit, dat wat alles overkoepelt en voor mens en dier alle informatie in zich draagt om ieder afzonderlijk en in gezamenlijkheid in authenticiteit te leven. We hoeven ons er alleen aan over te geven. Tijdens helingen, meditaties en elke wandeling in het bos. We kunnen hem zien in de eeuwenoude bomen die ons omringen en ons nietig maken. Wij mensjes met onze ideetjes en plannetjes.
|
Hart en handen geopend. Spannend, maar in mijn beleving ‘the only way’. Ooit tijdens mijn training 'Sjamanistische healing' maakte ik twee reizen, één naar de hel, en één naar de hemel. In de hel zag ik mensen strijden tegen dat wat hen overkwam, gefrusteerd en boos omdat het niet liep zoals zij wilden. In de hemel zag ik mensen tegen een bloesemboom aan zitten, aannemend van alles wat er was, in volle rust en overgave. Om van het één bij het ander te komen, van frustratie naar overgave, moest ik virtuele nachten doorbrengen, zittend op een paal, de demonen onder ogen zien en om hen zo te verslaan.
|
Nare ervaringen en het verdriet en de pijn die zij brengen, horen bij het leven. Ze laten je voelen wie je in essentie bent. Alleen door hen met open hart te ontvangen, ontvang je het leven zelf en ontstaat er vrij baan voor je ziel.
|
Inclusief al het magische dat het leven te brengen heeft.
|
|
|
|
|
Vakantie!!!
|
Van 5 tot en met 23 september ben ik met vakantie. Je kunt mij mailen en appen als je bijvoorbeeld een afspraak wilt maken. Je krijgt dan antwoord maar zult er wellicht iets langer op moeten wachten dan anders.
|
|
|
|
|
Op vrijdag 21 oktober start dit jaar een extra training New Medicine. Het is een training die je meeneemt langs alle aspecten van jouw menselijk bestaan, inclusief jouw demonen. Om zo kennis te maken met wie je in essentie bent en jouw medicijn te kunnen leven vanuit authenticiteit.
|
Er is nog één plek beschikbaar.
|
|
|
|
|
|
|
Tijdens Bron sessie neemt de drum je mee naar jouw eigen bron. In een kleine setting van 3 personen krijg je de gelegenheid om afscheid te nemen van wat je op dat moment beperkt en je te verbinden met jouw eigen innerlijke stroom.
|
Na binnenkomst en een kop thee of koffie en het delen van de situatie van het moment, gaan we aan het werk. Je mag je dan gaan overgeven aan het geluid van de drum en je gaan verbinden met jouw essentie. Na afloop is er gelegenheid om je ervaringen van de reis te delen.
|
De eerstvolgende geplande Bronsessies zullen plaats vinden op de donderdagen 27 okt, 17 nov, 8 en 22 december. Telkens van 10.00 tot 12.00 uur
|
|
|
|
|
|
|
Dank je wel voor het lezen en fijne dag!
|
|
|
|
|
|