|
|
Onlangs was ik in een nieuw geopende grote dierenspeciaalzaak. Ze hadden er een mogelijkheid om de hond te laten wassen, en één om je hond te laten trimmen. En door de ruit van de laatste mogelijkheid zag ik hoe een hond, hangende aan zijn nek en aan een riem om zijn buik, om zijn as salto’s maakte in een poging weg te komen van de hard blazende föhn van de trimster. Voor de ruit zag ik een echtpaar lachen om de capriolen van de hond. Ze stopten daarmee toen ik hen vertelde dat ze stonden te lachen om de mishandeling van een dier. De trimster stopte toen de manager van de zaak op mijn verzoek er een eind aan maakte. Toen ik de trimster vertelde wat ik zag, namelijk een hond met de tong uit de bek, ogen die uit zijn hoofd puilden, trillend over zijn hele lichaam en de staart tussen de benen keek zij wezenloos terug. 'Het was niet haar eerste hond en dit was voor de hond de eerste keer'. Vandaar, dus. Blijkbaar had ze in haar opleiding niet geleerd hoe een hond er uit ziet als je bezig bent hem een trauma te bezorgen. Zorgelijk, omdat we dit blijkbaar te leren hebben en niet vanuit innerlijk weten beseffen wanneer we een dier aan het mishandelen zijn onder de noemer ‘verzorgen’ of ‘behandelen’.
|
|
Ik heb ook kunnen zien hoe een hond, ziek van de jeuk en de ontstoken huid, zich in een jaar tijd heeft kunnen ontwikkelen tot de vrolijke, stoere en dappere West Highland White Terriër die hij van oorsprong is. Met een intacte huid, zonder jeuk en zonder medicatie. Er waren heel wat helingen voor nodig. Bij de hond zelf, de andere hond in huis, de interactie tussen die twee, en de mensen in de omgeving. Een mooi proces waar uiteindelijk eenieder zich beter bij ging voelen, met name de hond zelf. Het bekrachtigde de overtuiging van waaruit ik werk. Namelijk dat elke dier en elk mens ‘heel’ is. Dat fysieke aandoeningen slechts een weerspiegeling zijn van de innerlijke worsteling van het dier. En als deze worsteling wordt weggenomen, de weerspiegeling hiervan in de vorm van huidproblemen verdwijnen.
|
|
|
Ik zie hoe Thor, mijn harige makker, zich in de afgelopen tijd heeft mogen ontspannen tot een sociale, zachtaardige, vriendelijke en aanhalige hond die hij van oorsprong is. Hij heeft die beweging kunnen maken omdat het baasje, ikzelf, een diepe reis is gaan maken naar zijn eigen bron en wat daarbij op een hele diepe laag nog verborgen lag. Niet leuk, wel nodig en vooral tijd.
|
En ik zie steeds meer dier en mens elke keer samen die reis maken in de consulten en healings. Een reis die telkens als vanzelf wordt gemaakt wanneer ze worden aangesloten op De Grote Bron. En elke keer is het tijd voor die reis en die beweging. Het gaat niet sneller dan het gaat, passend bij die mens en dat dier en hun samen. Mooi, bijzonder en vertrouwd. Dit is zoals het gaat wanneer het tijd is om de beweging te maken.
|
Tijdens de training New Medicine zie ik met dankbaarheid hoe de deelnemers zich overgeven aan het veld en de helende innerlijke beweging naar hun eigen bron. Vaak moeten ze hiervoor door een storm en dat vraagt moed en het vertrouwen dat het blijkbaar hiervoor tijd is, en dat aan de andere kant van de storm het leven er anders uitziet. Een leven die weer meer geleefd kan worden vanuit de eigen Bron. Deze verbinding kan ervaren worden als alle ruis is opgeruimd. De ruis van dat moment. De ruis waarvan het tijd is dat het wordt opgeruimd.
|
|
En soms, als ik door het bos loop op een mooie herfstdag als deze, kan ik zien wat al deze bewegingen mogelijk maakt. Ik zie het in de kleuren van de bomen en de zon die hierop schijnt en in alles wat ik niet echt zie, maar wel gewaar ben. We worden gedragen en gestuurd door een Bron die zich onttrekt aan onze zintuigen. Het enige wat we hoeven te doen is ons hieraan over te geven.
|
|
|
"Beauty lies in the eyes of the beholder"
|
Een Engelse uitdrukking die aangeeft dat de eigenaar van de ogen bepaalt of iets als mooi wordt ervaren. Feitelijk geldt dat voor alles dat we zien. Dus zien we mishandeling van een hond of een hond die doldwaze capriolen uithaalt. Zien we een hond met huidproblemen die we aanduiden als allergie of een hond die niet zichzelf kan zijn? Zien we in een hond een vrijbuiter of een dier met een onveilige jeugd waarin de eerste klap een daalder waard is?
|
Ogen zijn fysieke organen zijn die via fysieke zenuwen verbonden zijn met de hersenen en ons emotionele centrum. Wat zich hierin afspeelt is ingegeven door met name de ervaringen en programma’s die in de eerste 8 jaar zich op een fysieke manier hebben aangediend. Ze kunnen ook fysiek zijn overgedragen door eerdere generaties via epigenetica. Dat alles tezamen vormt de binnenwereld van mens en dier. Wat wij en onze dieren ‘zien’ wordt ervaren als ‘waar’, maar is eigenlijk een ge-waar-wording. Het speelt zich af in de binnenwereld, maar is iets dat als ‘waar’ wordt beleefd in de buitenwereld.
|
Zo bezien is een hond die buiten alert is op alles wat beweegt in de vorm van mens en/of andere hond een dier dat een ge-waar-wording heeft dat ‘de ander’ het op je heeft voorzien. Het lijf komt in de alertstand en zo nodig in de vechtstand. De wereld wordt bezien vanuit een ge-waar-wording van onveiligheid. Dit projecteert zich in het lijf als druk en beknelling van het derde chakra. De lever die fysiek en energetisch in dit domein ligt kan weer gestalte hieraan geven door onvoldoende ontgifting. En dit kan weer leiden tot wat we waarnemen als huidproblemen. Het 'probleem' zit dan niet in de huid, maar in de beleving van de buitenwereld, en is dus eigenlijk een projectie van ervaringen in de binnenwereld.
|
Wanneer we als mens overal beren op de weg zien, dan zou het wel eens zo kunnen zijn dat we met een ge-waar-wording rondstappen dat we niet zijn opgewassen tegen dat wat zich in die wereld aandient. Je zou dit kunnen benoemen als 'onvoldoende zelfverzekerd'. Maar er bestaat niet zoiets als voldoende en onvoldoende. Dat is een schoolse manier van goed en fout om tegen de dingen aan te kijken en helpt nauwelijks verder. Waar het om gaat is dat in zo’n geval de gewaarwording ‘ik ben stevig en krachtig genoeg om dat wat zich aandient te kunnen handelen’ zich niet heeft kunnen ontwikkelen in de jeugd. De reden hiervoor is eigenlijk niet interessant. Boeiender is hoe we dit kunnen transformeren.
|
We kunnen ons niet voortdurend bewustzijn van onze gewaarwordingen. Ons brein (en dat van onze dieren) heeft het tenslotte al gelabeld als ‘waar’. Maar we mogen erop vertrouwen dat wanneer dat wat we waarnemen als ‘waar’ niet meer strookt met dat wat onze ziel nodig heeft, dit zich als vanzelf zal aandienen. Vaak als onprettig en onplezierig. Maar alleen zo, alleen als het in ons lijf stormt, kan zich een transitie aandoen. Want zonder dorst gaan we niet drinken, zonder honger niet eten, en zonder depressie niet bewegen.
|
|
Dan is het blijkbaar tijd voor transformatie van onze belevingswereld naar een ge-waar-wording die is afgestemd op onze essentie, onze ziel.
|
|
|
|
|
|
|
We zouden er van uit kunnen gaan dat alles dat we ontmoeten in het leven bedoeld is om een stap te mogen zetten in onze ontwikkeling. Dat geldt in eerste instantie voor ons mens en in het verlengde daarvan voor de dieren die we houden. Vanuit dit oogpunt bezien zijn gedragingen van deze dieren en eventuele fysieke klachten vingerwijzingen dat er ‘iets’ niet strookt met onze zielsbestemming en die van onze dieren. We zijn gewend aan de slag te gaan met ‘het probleem’. Maar dan worden we bekrachtigd in dat ‘iets’. We kunnen ook de vrije hand geven aan het vrijmaken van die zielsbestemming.
|
|
TWEEHEID is een kort traject die deze zielsbestemming van dier en mens vrij baan geeft om te komen tot een andere be-leving van je dier en jouw wereld. Tegelijkertijd gaat het dier zijn wereld anders beleven en dus ook jou. Het maakt dat jij en je dier, ieder voor zich en in gezamenlijkheid, komen tot een andere verbinding. Een verbinding vanuit Tweeheid.
|
|
|
|
|
|
|
In 2023 gaat er een nieuwe serie trainingen New Medicine van start. De training is een proces waarin je je over kan geven aan jouw persoonlijke evolutie. Het is daarmee eerder een passief proces dan een actieve training waarin je van alles te leren en te oefenen hebt. Je geeft ruim baan aan je ziel die wel raad weet met de levenslange belemmeringen in de vorm van ervaringen, identificaties en egostructuren. Daarvoor in de plaats komt ruimte voor wie je in essentie bent. Dat is veelal een nieuwe ervaring.
|
|
Met dankbaarheid kan ik je mededelen dat Patty van der Mieden als co-trainer naast mij zal plaats nemen. Zij zal mij aanvullen als het gaat om de balans tussen het vrouwelijke en mannelijke als bedding voor deze training. Maar ook haar helderheid en zuiverheid is van harte welkom. Het energetisch werk dat zij doet is een mooie aanvulling op het helend proces van de training.
|
|
|
|
Dank je wel voor het lezen!
|
|
|
|
|
|