|
|
We hebben in dit leven soms een heftige gebeurtenis nodig om ons wakker te schudden. En dat overkwam mij, een paar weken geleden. Ik kreeg een mededeling die het denkbeeld dat ik had in één klap deed verdampen. Ik dacht dat ik gek werd, heb 3 nachten ziek op bed gelegen en liep dagen misselijk in het rond. Wat in de hemel was mij overkomen? Hoe dan?
|
In de dagen daarna kwam ik met een schok tot de ontdekking dat ik allerlei denkbeelden had over mijzelf en mijn relatie die fundamenteel idioot waren. Zo dacht ik dat als ik nu maar krachtig vasthou aan die stip op de horizon, daar waar we naar toe gaan dat het dan allemaal wel goed zou komen. Als ik nu maar blijf reanimeren, als ik nu maar leven blijf blazen in de ziel, dan komt hij uiteindelijk tot leven. Maar het universum dwong mij op mijn knieën. Ik mocht diep in het stof, buigen voor het leven waar ik niets over te zeggen heb. Er is geen stip op de horizon, het leven gaat nergens naar toe. Het leeft zich alleen maar. En ik ben niet almachtig maar in de basis machteloos. Ik hoef mij niet wapenen voor tegenslag, maar mag weerloos zijn. De kracht zit verscholen in weerloosheid. Ik ben niet kapot, maar heel.
|
Het is de heftigste verschuiving in paradigma die ik in mijn leven heb meegemaakt. Ik heb mij altijd gefocust op dat wat kapot is, zodat het geheeld mag worden. Bij mijzelf in eerste instantie, en dus ook bij de ander. Maar als we ervan uitgaan dat we kapot zijn, krijgen we onze heelheid nooit in beeld. En als we de ander ervaren als 'kapot' is de ander kansloos. Het is de zwarte kant van de onschuld, van een overlevingsstrategie die ikzelf bestempeld had als kwaliteit.
|
En hoewel ik uiteraard heb geschreeuwd van frustratie, machteloosheid en verdriet, kon ik daarna alleen maar dankbaar zijn. Blijkbaar had ik, eigenwijs mannetje, deze virtuele klap op mijn kop nodig om wakker te worden. Tja, laat dat maar aan het universum over. En toen ik de schok te boven was, mijn ogen opende, knipperend tegen het felle zonlicht, stond ik in één keer van binnen omgedraaid. Van starend in het zwart naar badend in het licht.
|
Gisteren was er een vrouw die ‘het ongeluk’ haar hele leven op haar schouders draagt, ervan overtuigd dat dit het is. Er zal nooit licht zijn. Na de heling begon ze te stralen toen ik tegen haar zei ‘je bent net zo heel als ieder ander. Je kon er alleen niet bij komen’. ‘Oh’ zei ze verbouwereerd, ‘ik dus ook?’. Ja, ook jij.
|
Geboren als mens op deze wereld ontmoeten we soms narigheid. Narigheid die zich vertaalt in verhalen die we vertellen over onszelf. In elk van dergelijk verhaal zit het woordje 'niet'. Ik mag er niet zijn, ik wordt niet gezien of gekend in wat ik nodig heb, mag niet gelukkig zijn enzovoort enzovoort. Ondanks ons vermogen tot zelfreflectie komen deze 'niet' verhalen maar zelden in beeld, al was het maar omdat we in onze ogen er 'een prachtige kwaliteit' en identiteit aan hebben verbonden, waardoor het 'niet' verhaal staat verankerd. Maar onder dit verhaal dat we onszelf vertellen zit een heelheid en medicijn verborgen dat alleen de kans krijgt als het verhaal als achterhaalt wordt gezien en opgeruimd.
|
Het is wonderlijk hoe je het ergens soms wel lijkt te snappen, maar dat er een heftige gebeurtenis nodig is om het te (be)leven. Voor mijn training ‘New Medecin’ had ik dit plaatje gemaakt vanuit een dieper weten dat als we alle hoeken van het leven hebben verkend en we op de voedende Aarde ons kunnen laten dragen door Alles, we kunnen leven vanuit heelheid.
|
|
|
|
|
|
|
|
Nu heb ik mogen ervaren dat deze heelheid verborgen zit in ons hart en gestalte krijgt in dankbaarheid en liefde voor alles (het hert). Daar zijn geen woorden voor nodig, dat is er. En vanuit dit hart kunnen we onze essentie en gave leven en wordt hij ervaren door de ander, mens of dier. Dat gaat vanzelf, geen woorden nodig.
|
Zo dacht ik dat ik mijn vertelling over revalidatiepaarden had opgenomen. Een leuk denkbeeld die ook niet bleek te kloppen want uiteindelijk is er niets opgenomen. Grappig genoeg twijfelde ik de afgelopen dag aan het plaatsen van deze opname (die er dus niet is) op Youtube. Wist zelf nog niet precies waarom, er miste iets. Maar nu weet ik het. We kunnen onszelf verliezen in het hoe, wat en waarom. Waar moeten we op letten om erachter te komen of het paard een trauma heeft? Maar eigenlijk is dat meer van hetzelfde. Want eigenlijk is dat allemaal ‘oud bewustzijn’. Door naar een paard te kijken vanuit kennis willen we erachter komen wat het mankeert.
|
Maar ik stel voor dat je niet gaat kijken naar je paard, maar dat je naast hem of haar in de box of de wei gaat zitten en je ogen dicht doet. En dan weet je of het dier een trauma heeft want dat kun je voelen, vanuit 'nieuw bewustzijn'. En blijf daar dan bij, ga eens even niets doen, laat het er zijn. Ontvang het, en ontvang daarin jouw eigen kerven op je ziel. Pas als alle kerven er mogen zijn, kunnen we ervaren dat het maar kerven zijn. Intrinsiek zijn we heel, en het paard ook. Het hoeft alleen maar gezien en ontsloten te worden vanuit het hart.
|
|
Want als het hart gaat praten, verstommen de woorden, en ontstaat heelheid.
|
|
Op zaterdag 23 april start deze training. Er is nog een enkele plaats beschikbaar. Klik op onderstaande knop voor meer informatie.
|
|
|
|
|
|
|
|
Op 24 april ben ik uitgenodigd om een lezing te geven op de landelijke netwerkdag AAI van de Kernkracht Academie. Ik heb hem genoemd: Dier en mens tappen uit hetzelfde vaatje.
|
Dieren hebben een briljante eigenschap: ze brengen de mens bij zichzelf, ieder op hun eigen manier. Hoe doen ze dat? Of doen ze juist helemaal niets? En ZIJN ze alleen maar en is juist dat wat ons mens doet bewegen?
|
In deze interactieve lezing wil ik de deelnemers meenemen in het veld wat mens en dier met elkaar delen. Want mens en dier tappen uit hetzelfde vaatje, maar dieren doen dat veel makkelijker dan wij. Zij wijzen ons eigenlijk de weg naar het dier in onszelf. En de enige interventie die er dan nog nodig is, is beiden bij elkaar te brengen, en zelf in contact met jouw eigen innerlijke dier. Want wij zijn niet anders dan zij, we hebben het alleen maar verleerd.
|
|
Voor meer informatie op onderstaande knop.
|
|
|
|
|
|
|
Dank je wel voor het lezen en fijne dag!
|
|
|
|
|