Overgave

Beste reader,

Er zijn een aantal culturen waarin mensen worden gezien als kind van Vader Zon en Moeder Aarde. Toen ik dit voor het eerst las in een boek over sjamanisme kon ik een bepaalde bevrijding ervaren. Na jaren van systemisch ‘ge-akker’ ten aanzien van het gezin van herkomst kon ik ineens voelen hoe ik ‘eigen-mens’ was. Geen product van mijn opvoeding, deel van mijn vader en mijn moeder. Gewoon eigen mens met zijn eigen bestemming, zijn eigen ‘snaar’, zoals Deepak Chopra dat ook wel omschrijft in zijn boek Kwantumheling.

Deze ervaring heeft er toe geleid om in de training New Medicine Vader Zon en Moeder Aarde mee te nemen, als twee elementen waartussen ieder mens is uitgelijnd, het etherische en het aardse. Ze kunnen niet zonder elkaar bestaan. Het aardse geeft tenslotte vorm aan het etherische. Samen vormen zij één. In mijn beleving is het vergelijkbaar met het energetische Yin en Yang. Yang is hitte en vuur, het is het ‘doen’. Yin is de koelte, de rust, het zijn. Je komt het zelfs op fysiek niveau tegen in de vorm van het sympatisch en parasymapatisch zenuwstelsel. De eerste zorgt voor actie onder leiding van adrenaline, de tweede zorgt voor interne rust. Het mooie is: we hebben over beiden niets te zeggen. Het wordt geregeld buiten onze wil om. We hebben alleen maar ruimte te geven aan beiden, en dan met name aan de Yin. De Yang, het doen, is al oververtegenwoordigd in ons leven.

Afgelopen vrijdag tijdens een trainingsdag van New Medicine kwamen dan ook Vader Zon en Moeder Aarde aan bod. Ik heb die dag benut om de deelnemers de gelegenheid te geven vanuit een ander perspectief, namelijk die van kind zijn van Zon en Aarde, te kijken naar iets wat wordt beschouwd als hun eigen ontwikkelingsthema van dat moment. Vanuit een opstelling waarin deze elementen waren vertegenwoordigd, inclusief de bijbehorende innerlijke overtuigingen, mocht eenieder een beweging gaan maken, onder geleide van de drum en in verbinding met hun eigen ‘snaar’. Opvallend was hoe telkens de overtuiging ‘uit de opstelling viel’, er niet meer toe deed.

Daarin zit de kern van elke heling. In de afstemming op de eigen snaar of frequentie, in de uitlijning van wat we in de kern zijn, fysieke manifestatie van onze etherische blauwdruk, vervallen alle veelal beperkende denkbeelden over onszelf en waar we vandaan komen. Magisch? Nee, gewoon overgave aan OER, aan wie van nature zijn.

Dat laatste is misschien wel het moeilijkste voor de mens anno 2023. Vanuit het idee (of beter illusie) van maakbaarheid van alles, denken we invloed te hebben op zo ongeveer alles waar onze ogen op rusten. Ook op onze dieren. Het leidt tot honden die vanaf de geboorte al ‘naast hun schoenen lopen’ tot het denkbeeld dat honden te allen tijde ‘onder controle’ zouden moeten staan. Het is niet meer dan een projectie van onze denkwereld vanuit de illusie van controle over alles wat leeft. Met alle frustraties die dit met zich meebrengt, en angstige dieren.

Dus in elke vorm van heling, ook wanneer we simpelweg een virusinfectie hebben, een verwonding hebben opgelopen, hebben we onszelf over te geven vanuit de wetenschap maar ook de gewaarwording dat we gedragen worden door iets waar we geen invloed op hoeven te hebben, omdat het invloed heeft op ons.

Het is dus net andersom.

En daarom gingen de drumsessie van die trainingsdag van New Medicine over overgave aan Vader Zon en Moeder Aarde. En dan kan het zijn dat je zomaar oog in oog komt te staan met je eigen oerkracht.

En daarmee kom ik op de kern van iets dat ook ikzelf heb moeten leren. En dat is dat sjamanisme niet iets is dat je doet, het is iets waar je je aan overgeeft. Vanuit de wetenschap dat we nooit zullen weten hoe het lichaam zijn eigen genezing en heling organiseert, maar dat het dit wel doet.

Zolang we ons er maar niet mee bemoeien vanuit de illusie van controle.