Ooit, vele jaren geleden, las ik een artikel in National Geografic over de wijze waarop inheemse stammen in het Amazonegebied omgaan met ziekte. In de kern kwam het erop neer dat ze eerst de mens gedurende een week met kruiden ontgiften. Vervolgens kon de mens weer in verbinding met de Bron komen met behulp van bewustzijnsverruimende planten. Dit alles deden ze te midden van de natuur. Deze werkwijze van ontgiften/opruimen en verbinden is mij altijd bijgebleven. En met name de helende kracht van de natuur heeft daar een centrale rol gespeeld.
Onlangs ben ik mij meer gaan verdiepen in de rol van het bewustzijn hierin. Het heeft mij gebracht bij boeken die vertelden over de natuurlijke intelligentie. Dat is iets ongrijpbaars maar heeft de regie over alle fysieke processen in het lichaam. Deze natuurlijke intelligentie is uiteindelijk nog veel groter dan dat. Het maakt dat er een samenwerkingsverband is tussen alle levende organismen. Denk daarbij bijvoorbeeld aan de cruciale invloed van darmflora op de weerstand en welbevinden van het lichaam. En hoe stress deze darmflora weer doet veranderen waardoor ook de werking van de darmflora verandert. Maar ook de samenwerking tussen bomen en planten onderling en schimmels anderzijds is een vorm van een natuurlijke intelligentie die ons bevattingsvermogen overstijgt.
De rol van het Bewustzijn
Een aspect van bewustzijn is het vermogen tot louter waarnemen. Maar wat neemt het waar? Ik ben tot de ontdekking gekomen dat het bewustzijn zich in eerste instantie bezig houdt met die informatie die de overleving ten goede komt.
En nu wordt het spannend. Want vanuit oerperspectief gaat dit dan over voortplanten, voedsel en veiligheid. Maar tegen welke achtergrond gebeurt dit? Wat bepaalt of iets bijvoorbeeld veilig is of niet? En dan hebben we het over de achtergrondinformatie, het register. De informatie die is doorgegeven door de voorouders en verkregen in dit leven op basis van ervaring en conditionering. Maar is die informatie waar? Als iets of iemand als onveilig wordt beschouwd is hij of zij dan werkelijk onveilig? Zijn we in staat hier objectief over te oordelen? Het antwoord is helaas ‘nee’, omdat de informatie zelf niet objectief is maar een interpretatie van de werkelijkheid, en uiteindelijk wel ons handelen bepaalt. En evenzo van onze dieren.
Dan hebben we een probleem, toch? We hebben buiten ons bewustzijn om allerlei informatie opgedaan en handelen daarnaar, ook al brengt het ons in de nesten. Wat nu?
Dan hebben we te kijken waar die informatie is opgeslagen en dat is het brein. En we denken vervolgens dat dit waar is, omdat het brein zichzelf niet kan objectiveren. Het kan van de opgeslagen informatie niet schiften wat waar en onwaar is. Door middel van bepaalde vormen van therapie kan deze informatie wel leiden tot een ander inzicht ten aanzien van de oorsprong van het gedrag en kan daarmee soms al deels een shift geven op bewustzijnsniveau. Maar op basis van ervaringen ontstaan diverse vormen van informatie zoals innerlijke overtuigingen, geboden/verboden, blokkades en identificaties. En deze blijven meestal ook na een inzicht gewoon op hun plek en blijven ons handelen bepalen.
Gelukkig zijn dieren minder complex en vormen ze geen identificaties en overtuigingen. Dat komt omdat ze geen taal hebben en niet over zichzelf kunnen nadenken in de ‘ik’ vorm zoals de mens. Om die reden ontwikkelen dieren zich veel sneller tijdens helingen dan mensen.
Maar omdat de informatie onbewust grotendeels gaat over angsten, en daarmee over overleven, zal het bewustzijn zich voornamelijk hierop richten en de buitenwereld vanuit dat perspectief waarnemen. Het bewustzijn zal de zintuigelijke prikkels filteren op dat wat door het brein wordt ervaren als een bedreiging. Hierin verschillen mens en dier niet.
Zo zie je dit gebeuren bij bijvoorbeeld honden uit het buitenland die veelal zijn bedreigd door mensen en andere honden. Hun bewustzijn richt zich dan ook via de zintuigelijke waarneming op informatie die hierbij past. Met als gevolg dat ze de omgeving zullen scannen op mensen in allerlei hoedanigheden, en andere honden. Het bewustzijn neemt hen waar, wordt gekoppeld aan de emotie angst (bedreiging) en vervolgens zal het brein hen aansporen tot actie in de vorm van afweer of vluchten. Simpelweg zo’n hond in huis nemen en hopen dat het wel goed komt is dan vaak wat kort door de bocht. De informatie waarmee de hond de wereld inkijkt blijft namelijk die van vroeger.
Rol van heling
Wat is er dan nodig? Dan kom ik weer op mijn eerste alinea waarin ik het proces van ontgiften en verbinden beschrijf. Wat ik nu begrijp uit de helingen die ik de afgelopen jaren heb gedaan en de boeken die ik hierover gelezen heb, is dat het proces van ontgiften en verbinden eigenlijk een shift van het bewustzijn is.
De crux is namelijk dat het bewustzijn zich niet meer bezig gaat houden met dat wat het levende wezen ogenschijnlijk bedreigt, maar zich richt op wie hij van oorsprong is. Zijn Bron, DE Bron. Daar waar het levende wezen zichzelf ervaart als heel. Een heling geeft niet aan dat het mens of dier ‘stuk’ is maar neemt hen mee naar een gewaarwording van heelheid.
Zo was ik onlangs bij een paard dat zich maar niet kon handhaven in de kudde. Hij was nieuw en werd voortdurend weggejaagd. Zelf gedroeg hij zich onhandig door maar niet te begrijpen dat integratie in de kudde een bepaald respect en paard-zijn vereiste. Hij was hiervan te ver afgedwaald door het intensieve contact met zijn mens en de angst bij dit mens. Er was ‘onpaardelijk’ gedrag ontstaan. De kern van de heling bestond uit een shift van het bewustzijn van het paard van afstemming op de angst van de mens naar zijn eigen Bron, zijn eigen paard-zijn. Het gevolg was dat het paard de dag erna geaccepteerd werd door de kudde. Hij werd weer herkend als paard onder de paarden.
Ook bij kinderen waarvoor ik wordt geconsulteerd zie je dezelfde shift van bewustzijn. Het kan zijn dat het kind wordt geplaagd door de overtuiging niet goed genoeg te zijn zodat het bewustzijn zich richt op signalen die deze angst ondersteunen, zoals het geplaag van andere kinderen. Het kan zijn dat het kind zich heeft afgestemd op familietrauma’s, generaties terug. Ook hier zie je een hernieuwde afstemming van het bewustzijn en kan het kind zich weer verbinden met zijn eigen kind-zijn, de eigen Bron.
Bewustzijn als waarnemer
Bewustzijn is de waarnemer van alle zintuigelijke prikkels en eigen denken. Het zal zich in eerste instantie richten op dat wat als bedreigend wordt ervaren. Bij dieren kunnen dat feitelijk bedreigende omstandigheden zijn geweest. En bij mensen net zo zeer. Maar bij mensen komt ‘het denken’ om de hoek kijken. En het denken is heeft zo’n prominente plek ingenomen dat ons bewustzijn zich alleen nog maar richt op dat wat wordt gedacht. En daarin ontstaat de afsplitsing van onze Bron. En daar waar wij ons afsplitsen doen de dieren om ons heen dit ook, voor zover we dit dier in ons denken betrekken. Zoals mijn voorbeeld van het paard.
Laten we het dier voor wat het is en behouden we het denken voor onszelf, dan zal het dier veel minder last hebben van ons gedenk.
Een aantal vormen die ik aanbied kunnen je helpen jouw bewustzijn te laten shiften. Kijk in het aanbod om te zien wat bij jou zou kunnen passen. Je bent, met of zonder dier, meer dan welkom!