Het belangrijkste dat mens en dier aanstuurt is Het Bewustzijn. Het is namelijk het bewustzijn dat waarneemt en van daaruit lichaam en geest aanstuurt tot de gewenste actie. Als bij mens en dier er een idee het bewustzijn binnen sijpelt, zal de geest uitvogelen hoe dit gestalte te geven en zal het lichaam dit uiteindelijk doen.
Bijvoorbeeld. Als het bewustzijn waarneemt dat het lichaam vocht tekort komt in de vorm van de gewaarwording dorst, zal geest gaan nadenken hoe hij dit vocht tekort gaat oplossen. Zo zullen wij bijvoorbeeld bedenken dat we een glas kunnen gaan pakken en dit kunnen gaan vullen met water. Een dier zal gaan bedenken waar de waterbak ook alweer staat. Vervolgens zal het lichaam de gewenste handelingen uitvoeren zodat het water daadwerkelijk gedronken wordt. Het bewustzijn neemt vervolgens waar dat het vochttekort is opgeheven. Bewustzijn zorgt er zodoende voor dat de waargenomen zintuigelijke prikkels beantwoord worden, door ze simpelweg waar te nemen en lichaam en geest aan te sturen.
Als we bewustzijn scharen onder ‘Het Spirituele’, dan is water drinken een spirituele handeling. Zo was er eens een leerling die spirituele lessen wilde krijgen van een wijze meester. Na 3 maanden had hij nog geen lessen gehad en begon zijn beklag te doen. ‘Oh?’ zei de wijze meester, ‘heb je mij dan niet water zien drinken toen ik dorst had, en zien eten toe ik honger had?’.
Als iets zo simpel is, waarom maken we er dan zo’n verhaal van? Waarom lukt het ons dan niet om het zo eenvoudig te houden? Punt is, we worden afgeleid door de angsten die wij hebben. We zijn bezig om gebeurtenissen te voorkomen op basis van ervaringen uit het verleden. En dat kunnen onze ervaringen zijn, of die van onze voorouders. Doorgegeven door wat epigenetica wordt genoemd. Dat is het doorgeven van informatie aan de nakomelingen ten behoeve van vergroten van de kansen op overleven. En de dieren wij houden doen hetzelfde. Het bewustzijn heeft vaak geen schijn van kans. We zijn tenslotte aan het overleven zonder dat we het in de gaten hebben.
En dat is jammer. Want aangesloten op ons bewustzijn zijn wij veel beter in staat om de wereld om ons heen waar te nemen voor wat hij werkelijk is en op basis van informatie over onszelf die keuzes te maken en bijbehorende handelingen uit te voeren die passend zijn voor ons. Dat is één. Twee is dat wanneer we werkelijk aangesloten zijn op ons bewustzijn als vanzelf ons ook bewust zijn van de ander omdat dit nu eenmaal ‘één pot nat is’. Of dat nu een mens is of een dier. En als het een dier is, zijn we ons ook bewust van wat er bij een dier speelt en kunnen dan overeenkomstig handelen. Meestal zonder dit in het fysieke domein het waarom letterlijk te kunnen duiden door middel van boeken- en internetkennis. We ‘weten’ dat we een bepaalde handeling moeten uitvoeren ten gunste van – en dienend aan het dier.
En voor dieren is dit net zo. Echter, veel dieren waar ik mee aan het werk ben hebben een vernauwd bewustzijn. Ze zijn voornamelijk bezig om op basis van innerlijke gewaarwordingen die meestal vrij primair zijn, angst en woede, te handelen op zintuigelijke waarneming zoals geluiden en het zien van iets of iemand. Via het vernauwde bewustzijn zijn ze niet meer in staat te handelen op basis van de werkelijke situatie overeenkomstig hun werkelijke aard.
In de komende tijd zal ik regelmatig filmpjes gaan posten waarmee ik je mee zal nemen in de wereld van het bewustzijn en wat ik hierin zoal tegenkom. Weg uit de fysieke wereld en het denken en labelen, maar gewoon de waarnemer zijn van het waargenomene.
Vandaag een filmpje van een ruin die vanaf jongs af aan geen aarding kent en daarmee onvoldoende in zijn lijf zit. Op chakra niveau zou je dan zeggen dat zijn basischakra onvoldoende tot ontwikkeling is gekomen. Het dier is angstig en reageert op alle prikkels. Hij kijkt de wereld in met de gewaarwording ‘onveiligheid’. In het filmpje vertel ik dan ook dat het dier een onvoldoende ontwikkelde achterhand heeft en wiebelig is in de achterbenen.